Sus Beni

sus beni
o sokak anlatırsa başı boşluk edip belki bir sokak kedisine
say ki kaldırımdım
hani topuklarının kırıldığı

ayıbı
kar kümelerinin
kayarken o yıldız göğsünden ayıbın evet
saklı kalmalıydım kristalleşmemiş bulutun ardında belki bir gece yarısı

ya da
ne bileyim
küskün şehrin köşesinde
yorgun kahve kıvamında acımsı
hikayeler yazarken

yoktun ki zaten
acıma tütün basıp parmaklarım
ertelenmiş şarkılar söylüyordum, çocuk misali
çakıl taşlarını ufaltırken poyrazın üfürdüğü yakamozlar

kır
ne diyeyim
tövbe tutmaz dudaklarımı
hani öperken yalnızlığı içimden bir gıdım
kopardıysa seni

ya da
bas kadavramın üstüne
geç git

çıplak ayakların
kokuşmadan....