Sus Yangını

Ey sonbahar kokulu çiçek,

Buğdayın kuş düşen dumanıyla

Rüzgârlandı bir dilim ay.

Uzadı dal,

Mavinin ağzına…

Ey başakta esen yel,

Sabah ağrısı

Gözlerime bir ırmak vakti

Akşamı indirdi.

Sayfalarda:

Sevinçler, çocuklar

Ve yeşil üzümlü ağaçlar.

Gölgeli yaprakların

Tuz yarası kıyısında

Sus yangını bir şiir.

Bir ovanın

Yaş değen yoluna

Susmak istiyorum artık.

Su gibi üşümek,

Uykun ağır olduğu vakte

Yağmur, masal, ekmek 

Belki de yürümek

Kırgın Mayıs’tan

Karanlığın ışığına.

Gün,

Gözaltlarına çekilirken,

İçeride bir yerde

Uzadı gölgeler üzerime.

Fısıldaşıp tohumların

Alnıma savruluyoruz.

Buz aydınlığın

Bulut renginde

Denizleri, kuyuları boğarken 

Artık aldırmıyorum rüzgârlara.

Çektim fotoğrafları

Sarmaşık zamanlardan.

Uyanacak mısın?

Kar yağdı çiçeklere.

Usul usul bir ağrıyla

Büyüdü düşler;

Kullanılmamış günlere.