Sus Zevatı

Ve ellerimde yedi verenler
Kent aşığıyım ben/
Bağlanmış bir kaderin ara fiyongu
Bu orman ne kadar cahil üretti
Saçları fesleğen bu rüzgâr
Alınlarına öpücük yapışmamış zaman
Aşkı çalanı da gördüm yıldızlardan
Yıldızlara öpücük atanı da/

Yağmalandım;
Erken giden kamyonların arkasında saç bağım
Erken öten çanların ipinde bakışlarım
Hiç ben olmadı sol yanım
Ve hiç bana gülüşmedi yazgım

Yazdım!
Sayfalar dolusu
Sevdayı ötelemeden insan olarak
Git dediler buz kesmiş solukların yüzüne
Sus!
Sus!
Sus!
Susan karıncaların yanına
Sırtlarında emek taşırlar
Yürek taşırlar
Ama aşırmazlar
Taşırmazlar...

İki ilmek çektim aramıza
Biri sana biri bana
Yazgımıza...

Susarsan!

Sus olursun...