Susayan Buzullarım Var

Her gecene bin asırlık sevdalar bıraktım
kimseye akıtmadığım buzullarımı
sularına kattım
akan duruluğum
denizine kansın diye
yanmaktan yorgun bu canım
sularında ıslansın diye
sana susadım

Al bu tutkun yüreğimi
çağlayan ırmaklar yormadan
sesini duymadığın dilim
senli şiirlerde tutulmadan
kanında adı bilinmez
bir delilikle sarstım
bütün tümceleri
al canımı yola düşen sabahlardan
kurtar beni.

Dilimde yankısı asılı kalan
bir isimken sen
haziran say bu dili bozuk ağustosu
say ki ben seni hiç üzmedim
üzülmedim sen diliyle
say ki sen gittin yeniden
ve ben seni bulmaya bugün yeltendim
aynı sevinç olsun cümlelerinin sonunda
aynı sözcükleri gönder bana mayısın on sekizinden.

Kurudu buzulları sesinde eriyen
mor akşamlarımın nefesi
hiçbir gece yürümüyor sarı gülüşüyle
sesinde yiterken kederin kindar sillesi
sen susarken büyüyor kahrımın çilesi

(Biz canıma düşman olduk / aynı safta durup acımasızca beni vurduk)