Sus/pus

hayat bastı deklanşöre
ruhumuzu sınamadan...


çınar dökülen her yaprağa sesleniyor
bırak/ma!
yaprak ürkek,
mevsim acımasız
ve çınarın payına
yorgun bir gülüş düşüyor
tarafsız.


şaire sorsak
düş serer ayaklarımıza
işçi ise ellerine bir kez daha bakar
bakar da yanar
ve ressam çizmez aslında
o sadece hüznün fırçasıdır.
ama çocuk mutlaka ağlar
elini tuttuğumuzda..


sana nereden baksam
susuyorsun
ama o yutkunma da ne sevgili...


ölüm telafisidir yaşamın,
geçelim boğazları bir an önce
ki tabanlarımız
çatlaktır kaderin kızıllığına..


yüzümüz Gülizar entarisi
ellerimiz töre kesiği
kale burçlarımız bir-iki-üç yıkılıyor,


ve sen gidiyorsun,
gözlerin sus/pus


ey yolcu!
çevir kameranı
bu görüntü bizi almaz...