Suya Konan Hümâ

Hümâ mı kondu

Yazgının uçsuz çemberine, erse de...

Vuslatın gerdanına düşen ıslıkla,

üzerine nice söz düştü

İlham erinden.

Su gibi aktık

Kıyısında sevdanın,

Renklerini

Ruhun ipliğinden geçirdik.

Söz sustu, gözden aktı

bir çığlık harmanı.

Sırrımız rüzgâra karıştı,

Gözlerimizde perdeydi inanç.

Akşamın teninde eridi türküler,

Ilık bir buğu yüreğe düşen.

Dilimin narında hıçkırığım gül koktu,

Şikeste devranın zembereği titredi.

Savruldu saçlarım gecenin yarısı.

Akıp giden hayaller mil çekerken,

Boyverdi sular.

Yürüdü beste çanları kırmızı seslerle,

Uyudu salkım salkım şiirler,

Rüzgârlı bir akşam.

Soluklar mı

Göğün sessiz ucunda

Buluta karıştı.

Büyümedi o yara,

Dem durdu orada.

Düş bile kaçtı suretimizden,

Aynalar kırgındı.

Unuttuk

Baharın ezgilerini

Kırık dallarda.

Bir serap gibi kaydı

Gözbebeklerimizden vakit