Tehâ-yı Lâl
Kurumuş bir gül gibi
içime devrildin,
rengini kaybeden bir anın
gölgesinde unuttum kendimi.
Gitme…
çünkü gidişinle başlıyor bende
mevsimlerin iç içe çürüyüşü.
Her adımın,
bir zamanın alnına kazınmış
sükût mühresi.
Ne bir mendil kaldı sallanan,
ne bir çocukluk türküsü.
Artık susmak da
konuşmak gibi ağır,
vedâ gibi keskin.
Saklı bir seher vaktiydi ellerin,
şimdi en dip karanlıkta kalan
bir hatıraya dönüştü.
Aynaya düşmeyen suretinle
bakıyor bana yokluğun.
Her giden kendinden bir şeyler bırakır. Özlem gibi, sevgi gibi, umut gibi. Hiçbir şey olmamış gibi yokluk kalır bir de. Tebrik ediyorum sevgili Tülay. Güzeldi.🥰