Teninin Kokusuydu Yaşamak

Sesimin çığlığına tutunarak sokuldum dudağına
Unutulmuş sarılışların iç ağrısıydı arzulu öpüşün
Hangi soruydu unuttum, hangi kelepçedeydi aşk!
İhtişamı tükenmiş derelerde korkusuzdu düşümüz
Firari arzuların çılgın geminde anı kurşuna dizdik

Yudumlara bölündük birbirimizde, yağmur sustu
Dik yamaçların zemherisinde, yorgunluk pustu
Asi yangınlar sardı tenimizi, bedenlerimiz coştu
Bulutlar geçti üzerimizden, ruhlarda kaldı tortusu
Biçare coşkularımızın intizarıyla avuçlar yoruldu

Kan ter içerisindeydik, söndü ışıklar çevremizde
Kendi masalımızın kahramanıydık biz belki de
Özgündü türkümüz, an dağılırken göğsümüzde
Teninin kokusuydu yaşamak, izbe gezegenlerde
Çoğaldım yeniden, senli suretimin öpüşleriyle

Yırtıldı korkularımızın zarı, bıçak ayrıldı ruhtan
Patladı göğsümüzün kapsülü, arındık hazlardan
Dağladık tenimizin sargısını, ağlamadık vedadan
Binlere bölündük biz, sevginin zikzaklı yollarında
Islandı çarşaflar, suskularımızın eşkıya dağlarında