Tevârüz

hüzün ektim hep, severek
kasımpatını,sararan yaprakları

gitmenin, el üstünde
elveda demenin de
güzel olduğunu sevdim

özlemin ihtiyaç,
hasretin beslediğini öğrendim,
yağmurların okşadığını
çılgıç çılgıç indiğinde çehreme...

çok şey öğrendim sensiz
çok yol yürüdüm
dağ aşırı uzaklardan
uğru gölgelerden
diri ve ayakta

bozkır lalesine eğdim başımı
toprağa banıp yokluğunu telekledim
hu diye uçan kuşlara
çini kokan ezanlarla

herkesin inatla unuttuğu ne varsa
sevdim ne kaldıysa geriye
Ağaçlar gibi çocuk ve bilgece
içinde balkıyan sen diye