Tren Geçti Çaydan
aydınlık odamızda
karanlık düşlerimizi üleştik
usumuzda yılkı atları
ağır koyu karanlık
gölge taşır insanlar
ilk günü temmuzun
her şey bıraktığın yerde
çimento beton alaz
tren geçti çayın kenarından
şair şiirini kesti
bilekler karıncalı elinden
çıkık sadaklı söz
sakalımı yoldurdu
okumuş alimler
beklenti kadar kırılgan
gelmeni bekledi pek çok göz
tren sireni vuslatı vurdu
o esnada sureti flu
zemin ıslak birikinti ağlak
çay kenarında
taş sektirir hüzün
aynaya küstü yüzüm
Hem vedanın hem vuslatın habercisidir trenler. Ne yazık ki insanları demiryolları ulaşımından bilerek uzaklaştırdılar oysa ki ne büyük mutluluktu trenden el sallamak özellikle de vuslata selam vermek... Çok içten ve sevimli bir şiirdi. Severek okudum. Yürekten tebrikler...
Böylesine nostaljiyi yaşatan şiirler artık pek yazılmıyor onun için şiirinizi dikkatle okudum ve o gençliğimizin yolcu peronlerı an be an vedalar/kavuşmalar bir bir biriktiler gözlerimin önünde.. aslında 2.dünya savaşından kalma ne çok hatıralar var şu tren ve garlarda onlara da bin selam olsun.
-Kalemin farklıydı bu gün..