Tül-ü Ayla

Bir suskunluğun eşiğinde başlar gece,

Zaman, 

asumana düşen bir gölge kadar ağır. 

Söz, 

henüz doğmamış bir yıldızın sükunetinde kıvrılır.

   O sükunet ki 

ellerimin boşluğu tutuşunda tutuşur... 

Dil bükülür , büküldükçe söylemez 

Lal bir makama evrilir, 

sessizlik tınısında yankılanır... 

 Uzak bi yolculuktur, 

Menzili gözlerimin 

Acı kahve camların buğusunda dokur incilerini,

Damağa dayanmış bir acıdır hasretin.

Dimağ suskun ama 

Kelimeler uçuşur zihnimde 

kelebek olur eline, avcuna bak! 

Kaç kelebek titreşir boşluğunda... 

Avuç içindeki sızı, 

İşte bu senin adındır Tül-ü ayla 

Her duayla... 

 O boşluğa düşer, titrek kanatların sesi. 

Duyuyor musun?

Görüyor musun? 

Hissediyor musun beni?

Gitme!

O kelebekler konsun ellerine

 Son bahar olsun!

Tcpassenger_ierdoğan 

20.10.2025 Ankara