Tuşlu Nağmeler / Ağıt

Y’den...

Sağımda felaket solumda afet
Birbirinden yetim öksüz insanlık
Ortada kör kuyu menzil kör cennet
Birbirinden yetim öksüz insanlık

Zihnim kadük kaldı hayal evreme
Yağmur yağdı şimşek düştü devreme
Elin eşekleri sardı çevremi
Birbirinden yetim öksüz insanlık

Huzur bulmak için sese kul oldun
Bir bilinmez için sararıp soldun
Bedeninden kopmuş baş ayak koldun
Birbirinden yetim öksüz insanlık

Sakal sarık güven vermez gözlere
Şapka olsa neyler dilsiz sözlere
Secde etme bilmediğin tözlere
Birbirinden yetim öksüz insanlık

Geviş getirmeden çıkmadan dingil
Taş ve odun yapı içinde değil
Pamuk olmuş gönlün önünde eğil
Birbirinden yetim öksüz insanlık

Üç günlük dünyada olurken olan
Çoktur mahkemede açlıktan ölen
Ol Tanrıdan önce verilmiş şölen
Birbirinden yetim öksüz insanlık

Kopenangtan beri gelmez afiyet
Dipsiz göle kepçe vurur şahsiyet
Mikrofonla tatmin olur külliyet
Birbirinden yetim öksüz insanlık

İnsanlık çivisi çıkmış bir alem
Nasıl görür eski gözlük muhterem
Tablo olsan bile belli namahrem
Birbirinden yetim öksüz insanlık

Bin yıllık kitaptan yapılmaz tarif
Ölü mezarında dirilmez arif
Bitti artık sönmüş küldür maarif
Birbirinden yetim öksüz insanlık

Deprem vurur zihin ölür gün ölür
Seller gelir bir kapılır bin ölür
Yansa yürek zarar yazar kin ölür
Birbirinden yetim öksüz insanlık

Reddedecek evlat ata anayı
Robotla evlenip vurun turnayı
Ciğerine sar yak son sigarayı
Birbirinden yetim öksüz insanlık

Dünyeviyim benim böğüren öküz
Gelen çağdan haber aynadır yüzsüz
Tanrıyı yemeden bir tükürünüz
Birbirinden yetim öksüz insanlık