Üç Dilek Beş Taş

devriliyor zaman içime
ve yan yatıyor ay ışığı,
gece damlarken baba acısına
sabahı topluyorum
anne sesine...

aralık,
sahipsiz bir pencere sanki
yorgun direnişlerimde...

önce şiirden atlıyor çocukluğum
sonra kare kare gençlik geçiyor, yanıbaşımdan.
tanıyamıyorum saçlarımın rengini,
ısrarcı bir esnaf edasında
beyaza satıyorum, düşlerimi...

üstü kalsın usta,
ben buraya ölmeye değil
sonsuzluğu dinlemeye geldim!

sokaklardan çıkıyor masallar
kuruluyor, savaşın tam ortasına
ilk kurşun "kırmızı başlıklı kız"a,
ikincisi "seksen günde devrialem"
yokluğuma!

derken,
kucağımda gizemli bir emek
ve tahtını yoksullara adayan bir kraliçe...

aklımızda üç dilek
yüreğimizde beş taş,
yanıyoruz hayata
biraz haziran biraz eylül'ce...