Üç Nokta

seni ne zaman düşünsem
yükseklik korkum derinleşiyor
dipsiz bir denizin renksiz suyuna karışıyorum
sen ben ve aşk üç noktaya dönüşüyoruz


sensizlik ölüm halim oluyor
sevinç ve kederin hurcunu sırtlayıp bir gece vakti
ve karanfil kokusu dudaklarına karışarak
süzülen
sessiz bir sal gibi yola düşer vedam
minarelerden el sallar sela



ölümüne istedim seni ve öldüm
omuzlardan gelen dalga sarsmasın beni
incitmesin anlamsız ve suskun o salda uzanan tenimi
toprak
ateş
ve sudan
bir öpüş mührü bas ki dudaklarımın ucuna :
şaşırsın musalla



sen ben ve aşk
duyguyu içeren bu üç noktadan
bir yazının cümle sonlarına hep yorgun düşeriz
aşk incinir
nereye saklansak hangi imgenin içine sığınsak ayak izimiz olur sözcükler
yüreğimize vurulur zincir



kavuşamıyoruz tandaki kan kızılım
aykırı kalmaktır bu
nokta gibi yalnız yaşıyoruz
tenimizde buz dağları sıralanıyor
ve sonsuz tane noktaya uyamıyoruz
uyamıyoruz



içimde gizlenen sana dair her hevesim
kömür kalem reflünde yakıyor boğazımı
gül yüzünü uzatıyorken
kırmızı gül, gül değil gülüm
ölümün kızıl kadehini hangi aşığa sorsan içmiştir ayrılıkta
bakışındaki bütün ışıklara mahcup oluyorum



kavuşamadı çıktı hesabın neticesi bu üç nokta
artık bana mehtabı sorma
gözlerindeki gece ışıltılarını sorma
gözlerim artık bende değil ki
bedenimse şimdiki yurdum gibi darmadağınık
kovdum ekin hareli saçlarından hasat almamış ellerimi
dilime gelince
kanlı bıçaklıyız artık


barıştıracak sensin beni benimle