Ulan Hayat

Hayat;

Sen ki gönlümüze reva güzellikler serdin önümüze

Lakin bunca eziyet nerden bulaştı şu kısa ömrümüze

Oysaki çalınmış mutluluğumuzu arıyorduk çaresizce

Ne yana büksek boynumuzu, sana kıldan ince

Bir kâğıt toplayıcının tekeri kaldırıma değince

Ufalan umutlar birikir gözlerimizde

Kimimiz eli cebinde kimimizin cep delik

Yamalı acılar birikir cepkenimizde

Kurşun bulsak yok ki metelik

Sil baştan yaşarız seni her seferinde

Akşamüstü dağılmaya başlayan pazar yerlerimizde

Kimsenin tamah etmediği hayaller toplarız sepetimize

Kimimiz aç-açık sana küsmüş üstelik

Bir yığın sevda artığı taşırız heybelerimizde

Seni böyle yaşamayı biz istemedik

Doğmasaydık da olurdu bu zor günlerde

Hayat;

Sen mi rezil rüsva ettin bizi kaderimize

Yoksa yazımız başkaydı da biz mi bulaştırdık elimize yüzümüze

Oysa bir parça huzur yeterdi hepimize

Başkalarının mutluluğunu çalmadan önce