Umut Çiçeklerim Soldu

Gönül bahçemde umut çiçeklerim vardı benim
Renngarenk, binbir çeşit
Aşka bürünen dünyamda
Her içine çektiğinde yarim
Mis kokardı sevdam
Ciğerlerine karıştıkça
Huzurun mutluluğunu hissederdi sevdiğim
Engel olamazdı...


Lakin çok uzaklardan bir rüzgar esti
Kasırga koptu bir hain gecede
Ezdi geçti zalim yel masum çiçeklerimi
Aynı anda bir çamur kokusu yayıldı etrafa
Duyamaz oldum damarlarımda aşkın kokusunu
İsyan eden dilimi yasla susturamadım
Sonunda yaşlı gözlerle bakarken buldum kendimi yarin ardında
Ve sevdasızlığa uçmaya meyilli yüreğime
Engel olmadım...


Başka çiçekleri kokalarken yarim
Ben soldum...

Umut tükendi, aşk öldü, gül soldu...



7 Ekim 2011
S.Hisar/İZMİR
[email protected].?~~