Umutsuz Orkestra

şirrettir sınırlarımız
seni benden alan şarkısızlık yapraksız
her yanım yanık zaman bulaşığı
orkestramız umutsuz dudaklarımız sunaksız
sanki hiç açılmayacak güllerimiz
doğulu tevekküller içinde erguvanlarımız
göz kamaştırıcı kırmızısı var hüznümüzün
güneşe yama vurmak olmuş işimiz
beceriksiziz ölmekte bile
erguvanlarımız
bozguna uğramış ordunun son süvarisi
dizginsiz
takatsiz
sevmeye hep gecikmişiz
son sabrımızı sınamışız
son ayrılıkta
geriye dönüp bakmadan
ikirciksiz
göğümüz alçalmış
evimiz bahçesiz
hayallerimiz çocuksuz
sonumuza susamışız

şirrettir kesin sınırlarımız
ikindilikte tek çayımız
ara zamanlara mağlup olduk ikimiz
eflatun bej gri mor kül rengi
ama asla al yeşil mavi değil
hiçbir rengimiz