Umuttan Kuyuya

Günün şiirini ve değerli şairini yürekten kutluyorum yüreğiniz dert görmesin kaleminiz daim olsun Sonsuz saygılarımla

Çokça tebrik ediyorum günün şiir ve şairini.

göğün kızıl yağmurları dökülürken zemine sevda her bir damlada küserdi kendine kanatırdı zaman dönerdi sineye yitik duvarlarda maziden kalan nem şimdi geçmişin dehlizlerinde bir elem

kabuk tutmaz sancılar taşıdı ellerimiz mezar taşlarında saklıydı isimlerimiz her dokunuşta sönmez yangındı hevesimiz kalbimizde hâkim bir seher hüznü sussak da titrerdi içimizde gürültüsü

bu ne devran dönmez yollar taşlı muhacir kalplerimizde yangınlar nakışlı sonsuz kışlar içinde baharlar alıştı kemendi hicranın boynumuza dolandı yüreğimizde bir düğüm asla çözülmedi sandı

tebrikler

Hahahaaa. Estağfurullah. Ben şiiri şerh ettim. Şiirin zenginliğidir o.:)

Dünyanın iki yüzü var gece ve gündüz gibi. Ama biz hep gündüz olsun istiyoruz. İçsel dünyamızda ise sadece mutluluk mümkün değil. Güneş' e yani umuda dönüp içimizi ısıtmalıyız. Bir ipe tutunmak istemeyene ne kuyu ne halat fayda vermez. İp, sebep anlamı taşıyor zaten. Sonuç hayata sarılmayan, hayat suyundan kana kana içemez, çölleşir demişim. Kabe metaforu da finali alıcı yapmış. Bir kere gönül yıktı isen şiirindeki gibi. :)