Uslanmaz Aşık

 

Dün gece

Kalbimdeki hayalinden cesaretle

Kapkaranlık odamın tavanına çizdim resmini

Hiç bir farkı yoktu

Daha önce çizdiklerimden

Her zamanki gibi güzeldin

Bir ara

Ve hiç utanmadan

Vücudunun tüm kıvrımlarında dolaşıp

Bütün çıkıntılarını hissettim ellerimde

Hem de uslanmaz bir aşık gibi

Sonra

Süzüp bütün vadilerini gözlerimle

En ücra köşelerindeki erguvanları seyrettim

Romantik bir hayalperest gibi

Ve bütün uykusuzluğuma rağmen

Hatta her yer kapkaranlıkken

En dik yokuşlarında tıkanıp soluk soluğa

Tutuklandım en karanlık çıkmazlarında 

Azgın bir anarşist gibi

Daha önce uğramadığım

En kuytu köşelerine girip çıkıp

Mısralar düzdüm eşsiz bedenine

Yitik bir şair gibi

Bütün mahmurluğuma rağmen

Delice bir cesaretle

Ve edepsiz bir asi gibi

Çocukça yuvarlandım tüm yeşilliklerinde

Yıldızlardan taç kondurup kâküllerine

Batık gemilerimle 

Yunuslarımı yarıştırdım 

Ölü bir ressam gibi

Masmavi gözlerinde

Gövdendeki kesik çimen kokunu doldurup sineme

Göçebe kuşları yolcu ettim eteklerinde

Antika bir filozof gibi

Hayal meyal hatırlıyorum şimdi

Atkuyruğu yaptığım saçlarına

Toka niyetine takıp Haliç’i

Uyudum usul usul

Ey sevilesi şehir İstanbul

.

.