Üşüdüm Unutuluşun Gölgesinde

Parçalanmış bir mevsim buğusu yakıyor genzimi
Köpükler sarınıyorum ah paslanmış hücrelerime
Şehirler yokluğunun hicranlı kaygılarını gizliyor
Aşk kıvılcımlarının kör ettiği gözüm çok acıyor.

Her gece, kızılca kıyametler kopuyor ruhumda
Kanatlarından aşk damlıyor sevdalı kelebeklerin
Hüzünlerin öykülerini biriktiriyor yenik bir kadın
Çığlıklar sağıyor adam suskunluğun memesinden.

Coşkunun kervanlarını basar eşkıyalar, üşür şarkılar
Hayal imparatorluklarını arar, sürgündeki simyacılar
Üşür masallar, mısralara saklanır korkuyla sevdalar
Ömrümüzün ışıkları matlaştı ah, üşütüyor yangınlar.

Suskularda ozan yüreğim, bir dokun, binlerce ah işit
Mırıltılarla kürek çekiyorum aşkın kocamış denizinde
Gizli iniltilerle çoğalıyorum ben mutluluğun menzilinde
Seni sarıyorum sevdayla, üşüdüm unutuluşun gölgesinde.