Üşüyoruz

Renkleri çalınmış şehrin
Gri hüzünleriyiz, avuçlarımızda solgun mevsimler

Eylül fırçalıyoruz hasrete
Umut biriktirip


Kanadını kıran kış misali
Sallanıyor poyrazda ömür

Aşkı çığlıklaştırıyoruz sevgili
Bize kör edip gözlerimizi, yokuz bizde nicedir

Tenlerimiz yoksullaştı soluksuzluğumuzda
Tırnaklarımız mor, bak üşüyoruz mevsimsiz.