Utandim

Etrafimdaki tüm olumsuzluklara baktim..
Sonra bana verdigi güzelliklere..

Yanliz kaldigimda,en zor günümde..
Kime sigindigima baktim..
Mutlu oldugumda,bunu bana nasip edeni düsündüm..
Iyi günümde unuttugum icin utandim..

Annemin sevgisine baktim..
bu sevgiyi ona vereni düsündüm...

Agladigimda gözyaslarima baktim...
Onu üzdügümde ne kadar agladigini düsündüm...
Ve yagmurlara baktim...
Ve kendimden utandim...

Aldatildigimda icimdeki aciyi tattim...
Bu aciyi bana tattirana baktim...
Tüm kullari onu aldattiginda,
ondaki aciyi anladim,cok utandim...

Aldatildigimda,hic affedemediklerime baktim...
Milyonlar onu aldatiyor...
Her seye ragmen affedici oldugunu gördüm...
affedici olamayisimdan utandim...

Hayat icin yaptiklarima baktim...
Birde RABBI min kulu olarak yaptiklarima...

Sadece bana yol verene bile tesekkür edisime baktim...
Birde tüm evrenin yollarini önüme serene...
Yasadiklarimdan utandim...

Yanlis deyipte yanimdan uzaklastirdiklarima baktim...
Birde yaptigim yanlislara ragmen yanimda olana..
Kactigim icin utandim...

Gözlerimin gördügü acilara baktim...
Birde bana hissettiripte göstermediklerine...
Kullugumdan utandim...
Ve utandigim icin sükrettim...

AYSEL N CETiN