Uyanamıyorum

evden gecenin, karanlığına akan yollara
belki de butik bir kırgınlığın hatıratlarına
baktığın gibi bakamazsın
çok mubah
çok haram
ve nihayetinde ölümlüdür gözler
ne bir yakamoz
ne bir yaka
gölgelememeli s/benliğini gözlerinin



sürer mi hiç insan yağmur tozu gibi ayrılığı yanaklarına
Siz ki çok daha iyi verirdiniz herkesten ağzının payını
kesin hayat yedi içti de yalnızlığa söylenecek bir laf kalmadı
tekrar tekrar kondurmuşsunuz gül konmuş dudaklarınıza
İkili politikalar, ikili politikalar'
neden ki bunca ikircikler
gerdik ya ölü yüzlerimizi rüzgârda savrulan bir ipin ıslaklığına
yardım ve yataklık edenin ederi kadardır
artık başlık paramız
başımızı sevenlerimize bağışlayınız




uçuşan kemiklerimizin çocukça kanattığı kırıklık
şeker hamur kurabiyesi tüter fakirliği kısık bir tepside
belki de çok kırıldık gözlerinizde
gözleriniz ucuz bir dikiş iğnesi
geçmez ipliğiniz bu tene
derin bir burgaca karıştı
sessizce yurt tuttuğunuz
kıyılarında kuğuların oynaştığı
ahh o denizsiz şehriniz
cadde ışıkları da yanmıyor üzerimizde
boşuna kollarınızla basmayın sabahları saçıma

uyanamıyorum
belki de uyanmak istemiyorum