Uyumam Lazım Albayım

Bazen anılar geliyor aklıma ansızın

Bir tanıdık şarkıda

Bir tanıdık yağmura yakalanıyor

Islanıyorum baştan sona

Sonra bir tutam reyhan kokuyor buralar

Kirpiklerimde bir bunaltı

Yutkunmak ve ağlamak arasında gidip geliyorum

Tutunmak istiyorum mesela 

Ama yalnızım

Tutunamıyorum

Neye benzerdi bir şehre darılmak 

Bir insandan

Hele de sevdiğin bir insandan soğumak

Neye benzerdi 

Şu acınası kaderin değişeceği var mı

Boyun eğmek zor geliyor bazen

Bazen olur olmadık zamanda isyan ediyorum

Bazen sınırları az da olsa aşmak

Bulmak istiyorum cevabı olmayanları

Ama yapamıyorum

Yine başa sarıyor bütün her şey

Sahi neye benzerdi

Bir insandan hem acıyı hem huzuru tatmak

Şiir uzun mu kısa mı olur diye okudum bir yerde

Şiir bu albayım

Yüreği atan bir şiire

Sancıları dilinin ucuna kadar gelmiş

Kırgın

Yorgun

Kurşuni anılara gebe bir şiire

Ne sen ne ben ne bir başkası

Yön veremeyiz

Şiirdir bu 

Ya uzayıp gider yine de anlatamaz derdini

Ya da bir iki kelamdan anlatır her şeyi

Bırakalım aksın

Ne de olsa şiirdir bu

Vesselam

Bakıyorum pencereden kar yağıyor

Beyaza bürünmüş şehir

Bir müzik düşünün ki 

Başa sarıp sarıp dinliyorum

Bir kadın düşünün ki

Kızıp kızıp seviyorum

Bu gece en çok ben yorgun

En çok şiirin eli kolu bağlı sanırım

Uyumam lazım albayım

Yaşlarımı görmesinler

Büyüdük diye ağlamaz sanıyor herkes

Oysa herkesin sakladığı bir sır vardır

O kederli gecelerde

Uyumam lazım albayım

İyi geceler