Uzak Çember

gün gelir, elbet haklı haksız karışır

gül isyan eder güneşe, onu dikeni savunur

içimdeki yeşilin savrukluğudur düşlerim

yüreğim, pencerene uzanan kırık bir dal gibi

cama vurur da vurur

tahammül sınırları çoktan aşılmıştır sözcüklerimin

"günaydın"ların tamamıdır eksik ömrümün

kader ağlarını örerken, içimdeki sevdayı unutur

"ölüm bize teğet geçer

yine de dargın ayrılmayalım"

dedi ve ekledi muhtelif şairler

velhasıl, ölüm bizi ayıracak olsa da

hasreti hesap etmediler

ölüme koşarak giden

sürgünden yeni dönmüş

nice şehirler taşırım sırtımdaki kamburda

olur da şiirleri kanatırsan bir gün

kavgalarım, kanadağı yerden kendini onarır

şimdi ne zaman bir rüzgar esse

kıyıya vurmuş hatıralar benimle konuşur

"öldü" diyorlarmış benim için

iki gözüm, inanma ne olur