Üzgün Kuş

Bırak beni, gideyim
Olmak istemiyorum kimsenin kahramanı
Büyümüş de adam olmuş denmesini
Sadece uçmak istiyorum
uçulmamışa

Gördün mü bak
Ne kadar da hür
gökyüzündeki kuşlar
Ne kelepçe var ellerinde
Ne de zincir vurulmuş ayaklarına
Gidiyorlar bir bir
İstedikleri yere

Bak şu aptal kuşa
köşedeki
Uçsana be salak kuş
Ne duruyorsun öyle
Üzgün gibi
Anlat bir bir sevdiğine
Gezdiğin yerleri

Ne diyorsun üzgün kuş
Az yakınlaş, işitilmiyor ince sesin
Var ya kanadın, uç işte
Uçmak var kaderinde senin...