Varoluşçuluk Seansı 3 Son
''Ve dur dedi limandaki yolcu
İnecek olacak ben miydim
Oysa ben öylesine atılmıştım hayata
Son durak son yolcu nedir bilmeden
Sırf kaybolmuş ''ben''lerim için
Öylesine atılmıştım hayata...''
Çok okudum bu yaşıma kadar
Ya da çok az...
Neyi ve kimi okuduğum belirler tüm meseleyi
Oysa ben sartre'yi ,camus'u ,kafka'yı okudum
Kim olduğumu anlamak için kavga ettim kendimle
Kimi vakit ben küstüm içimdeki yabancıya
Kimi vakit o alındı benim düşündüklerime
Olsun
Ne de olsa sınırlar artık benim değildi
Doldurmama gerek yokmuş boş testiyi
Bunca yokuşu çıktıktan sonra kavramaya başladım
Kim olduğunu bilmekle değil
Kendi gerçeğini kabul etmekle başlıyor her şey
Sokaktaki pamuk şeker satan genç...
Ya da parkta oturmuş yaşlı amca ve teyzeler...
Kim olursa olsun
Belki sen belki de ben...
Hepimiz özü bilmekle başladık yaşamaya
Oysa özü bilmek ile özü kabul etmek aynı değilmiş
Yanılmışım , yanılmışız...
Onca şeyden sonra
Kolay mıydı sanki kaldırımların sitemine aldırmamak
Belki çok yoruldum...
Belki nefesim tükenmek üzereydi
Ama öğrendim artık
Mezarlar sandığım kadar yalnız değilmiş meğer
Ya da yıldızlar sandığım kadar uzak değilmiş parmaklarıma
Onlarca tekrardan sonra öğrendim bir şey var
Şu hayatta ya kabul ederek aşacaktım sınırları
Ya da sarhoş bir meyhaneci gibi
Kaçırdığım güzelliklere aldırmadan
Aynı tekdüzeliğe devam edecektim öylece...
Uzun da olsa
Bir kere geçmek gerekiyormuş karşı dünyalara
Benden farklı olsun ya da olmasın...
Senin sandığın gökyüzünü
Bazen paylaşmak gerekiyormuş başka dünyalarla
Gözlerin donuk olsun ya da olmasın...
Başka dünyalardan başka dünyalara bakmak gerekiyormuş
Yanakların ıslak olsun ya da olmasın...
Bazen sevinçten bile ıslatman gerekiyormuş
O tombul yanaklarını
Ben bunları yabancıdan öğrendim...
Belki de öğrettim...
Her şey kendimle empati kurmamla başladı
Belki başlarda korkuyordum...
Belki hep kaçıyordum kendimden
Oysa bir tek ben değil
Milyonlarca çocuk
Milyonlarca anne ve baba
Hatta sayamadığım kadar
Başka ailelerde varmış içimde yaşayan...
Oysa ben çok uyuyakalmışım
Belki de başaramayacağım korkusundan
Ama unutmadığım bir şey daha var
Bazen az da olsa
Tutunmak gerekiyormuş umut dalına
''Ve dur dedi limandaki yolcu
İnecek olan ben miydim
oysa ben öylesine atılmıştım hayata
Son durak son yolcu nedir bilmeden
Sırf kaybolmuş ''ben''lerim için
Öylesine atılmıştım hayata...''