Varsayım

Tut ki kapandı kapı çoktan
Bir imarethanede
Tımar ettiler seni
Ve kaderini
Sarıp sarmaladılar
Örümcek bir gömleğe
Ne anlayan olmuştur kafanda
Döneni
Ne de bağlanmıştır usulünce
Kırk oynak tilkinin
Kırk toynaklı elleri.

Tut ki seher vaktidir
Ölüme elverişsiz
Ve öğle rakısına müsaittir
Zaman
Ve kırk masal muhafızıdır
Çevreni saran
Kırk kez su verilmiş
Kırık çengel uçlu mızraktır
Etine batan
Ve ufkundaki darağacıdır üstelik
Yedi Tanrı rengine batırılmış
Gökkuşağı değil.

Tut ki neticesi üç maddelik
Bilcümlesi anlaşılmaz
Üç satıra yazılmıştır ilam.
Kırık bir kalem sesidir
Fermanı aydınlatan
Ve ölüm
Alını al, morunu mor etmiş
Bir konuktur şimdi.
Uzaktan akraba faslıdır zaman.
Ve kitabın bu babı
Kapatılmıştır
Çoktan.

Tut ki asmadılar seni
Hafifletici bir neden de
İşlenmemiştir defterine
Yanarsın o zaman.
Ve ibrahimin
Sular seller
ateşi de değildir
Yanan
Kırk körükle körüklenmiş
Harlı bir alevdir.
Varsa serin bir şey
Ölümden gelen nefestir.


Tut ki olmamışsındır,
Bir şiire iliştirilmiş
Gereksiz figuranlıktır
Yaşamın.
Bağlaçlarla övülmüş
Ünlemsiz anılmışsındır.
Lakin başkasındır
Yokluğunla hatırlanacaktır
Varlığın.