Vatan Diye Namus Diye

Gidiyorum anne adını bilmediğim şehirlere
Gidiyorum sensizliğin baş kentine
Peygamber ocağının orta yerine
Gidiyorum anne ...

İçimdeki ateş sönmüyor
Yüreğim mahşer yeri anne
Ellerim terliyor yok yere
Nedensiz yaşlar döküyorum yüreğime

Sessiz çığlıklarım büyüyor anne
Yüreğimde ki o yara kanıyor sadece
İçimdeki o duygu gitmiyor anne
Varsa yoksa ölümü düşünüyorum yok yere

Askerliğimi görebilseydin sende
Ne kadar gurur duyardın biliyorum
Ve ne kadar güzel duracak o üniforma
Hissediyorum ..

Keşki babamda görebilseydi anne
Oda gurur duyardı benimle
Yaşasaydı gelirdi yemin törenime
Ben vatan diye namus diye yemin ederken anne



Öyle zor geliyor ki sorma
Gitmek acıtıyor beni yaralıyor
Özleyecek kimsem kalmasa da
Bu düşünce beni öldürüyor anne

Gitmek zor kalmak kolay demişler
Oysa ki öyle değil
Neyi kimi bıraktığına bağlı
Bir buçuk sene hasretlik değil bu devirde

Dedem anlatırdı eskidenmiş askerlik
Gidip de dönmemek o zamanlar yaşanırmış anne
Ölüm o zamanlar daha acıymış
İçimde ölmek yoksa bile bu kadar söylersem olacak anne

Ya bir mayın alır beni yada bir hain kurşun
Ya bir damatlık sarar beni yada beyaz kefenler örter günahlarla dolu yüreğimi
Öyle işte vakit geldi çattı anne
Bir buçuk sene sabahları emirlerle uyanacağım anne

Ne o sıcak yatağım neden sen varsın şimdi
Babam desen tümden kapamış kara kaplı hesap defterini
Şimdi ya bir ölüm ..
Yada bir mutlu son bekliyor beni..