Ve Aşk Soluyor

İzin silinmek isterken benliğimden, Yaramın acısı yayılıyor ruhuma birden. Her dem;günün yarısına hakim oluyor ay,güneşe rağmen, Ve kırılıyor kalem...

İzlerimde kalan yanların isli, Ölüp ölüp dirilirken,ölmeyen yanlarımdan tiksiniyor ruhum, Ve yine zulamda ruhun, Her an ölüm yalnızlığına mahkum!

Gönül yangınımın son avazında hayat. Çalınıyor avuçlarımın arasına sakladığım çocuk, Saf yanlarım köreliyor, Büyüyor intikam nöbetleri, Gece üç beştende öte...

Toprak taze tohum vermiyor Gülün kokusu bitiyor, Acıtmıyor dikenler. İğreti bir yanı var her gelen baharın Ne çiçekler kokuyor bu kentte Ve aşk soluyor...!

hakikaten incileriden derlemişsin

mükemmel bir şiir

devamını dilerim...

Gönül yangınımın son avazında hayat. Çalınıyor avuçlarımın arasına sakladığım çocuk, Saf yanlarım köreliyor, Büyüyor intikam nöbetleri, Gece üç beştende öte...

çok ama çok güzel bir şiirdi ellerinize sağlık... tebrikler

gönül son avazında hayat çalınıyor avuçlarımın arasına sakladığım çocuk saf yanlarım köreliyor büyüyor intikam nöbetleri gece üç beşten öte

torak taze tohum vermiyor gülün kokusu bitiyor acıtmıyor dikenler iğreti bir yanı var gelen baharların ne çiçekler kokuyor bu kntte ve ne aşk soluyor

aşk olmayıncada hayat anlamsızlaşıyor güzel ifadeler

tebrikler ayşe gül