Ve Günler Ölmeye Başladı

kayık su alıyor ağırdan

aynı daimi titrek ses

içimde giderek çoğalan
kutsanmış cici bir pazar
hiç şaşmaz halinden
baldırı çıplak hafifmeşrep
su sızmaz aralarından



ben bile kandım
artık kemirilecek duygularımın kalmadığı
bugün gibi prefabrik bir günde
sırnaş kelimelerin sürü sepet
kaba hatlarıyla fütursuz
harcıâlemin önünde
uyuşuk bir bedenden
bir skandalı rızası olmadan sırrından koparıp
güneşi balçıkla sıvama çabasına
tuttum çizgili bir post attım sana
sad but true cinsten
ingilizcem çok iyi değil
idare et lütfen



bu merdiven altı damızlık hatıraların
bir perde yüksekten faturayı bana kesip
mesuliyeti bana ait olan izlencesi
sadece elektrokardiyogramla ölçülen
kalbimin rutin yolunu bulmaya çalıştığı
olası nihai yürek grafiğinden
patlak veren tutarsız bulgu
kirliliğimizi gizli saklı yaşasak da
uzun süre saklayamayışımız
elimde kalan diğer bahtsız bedevi


bakarsın herkes kadar
hãlã yaşıyormuş gibi
aynı yerden kanayıp defalarca
denizde balık olur
kanatlarımın hakkını veririm
oysa kulağıma gelen fısıltı ve mırıltılar
bu şiirin cenazesinin
yine böyle bir pazar günü
vızıltılar eşliğinde
yağmurda kalkacağını söylüyor



tut ki
kadavramızın üstünde
kavgaya tutuşur iki mızmız karga
kefaretimizi ödemeye kalkışır
arkamızdaki tufan
sen kalırsın içimde don atlet
bundan öte farażā
kıpırdamadan bir ömür
zaafları avantaja çeviren
battal boy bir yalnızlıktan
medet ummak mı
blödsinn!..

♧m.g♧