Vebal

Gülüşün pıhtılaştırır zamanı Miyase
Arsız birer mızrap olur gamzelerin
Titretirler kadim bir masalın bam telini
Pırıltılı düşler üşüşür nağmelere
Binlerce şafağın duvağı açılır
Özsuyuna Ab-ı hayat karışır dizelerimin



Gözlerinden süzülen hüzme
Musallat olur yüreğimdeki kasvet putlarına Miyase
Tutuşturur nurdan bir inkılabı
Umudun elindeki neşter
Keser ruhumdaki amansız tufanı



Kırk kat bohçasından sıyrılır vuslat
Başlar aklın kalbe rükusu
Ve dipsiz kuyuda bir semah
Düşerler birer birer
Başı dönen belkiler
Kalp renksizliğine boyanır aşkın
Bu korkularından soyunan ateş
Bir vebaldir nabızlarımızda çoğalan Miyase