Velhasıl kelam

Kaç doğruyu sakladın hayat bize kendin sen söyle
Yalan bir tebessümün ardından bize ne kaldı lime lime

Karanlığı içimizden sökerken aydınlık berat kelepçesiyle
Kaç sabaha aldanışla uyandırdın sen bizleri 

söyle

Oysa kaç fırtına koptu kıyımızda yıkıla kaldı şehrimiz
Toz duman birde ihanet yuttu tertemiz gönül kafesimiz

Dişlenipte koparmışız bizler dağları taşları fırtınayı

Düşlenipte hayal kurmuşuz bu dünyada bir vatanı

Eğilmişiz öpmüşüz tertemiz ellerinden biz bir anayı
Nasıl olsa dedik gönüldür bu altındandır tası tarağı

Yola çıkmışız tutuşturmuşuz ateşi saçmışız kıvılcımları
Yare değdirmişiz ellerimizle göğsüne ateşten bir nârı

Belki bizden çoktan vazgeçti geçmiştir içimizin baharı
Belki başka bir solukta büyür dileklerimizin soy ağacı

Yaşadık ,yaşanılması gerektiği söylenen bir hayatı
Yaşadık yaşadıklarımızın anlamını umduğumuz kadar

Belki bizi bu iyi niyetler doğurdu sonra öksüz büyüttü ,
Velhasıl kelâm bu bedeni böylesi muhabbetler çürüttü