Vurma Yine Boynuma

ahlat’ın gölgesinde o ağaç yamacında son kez uyumuşum

yaşlı mı yaşlı çınar rahlesine dayayıp son şiiri yapraklarını uçuştura uçuştura

muhtemel bir intihar akşamıydı

ya da son kez atılan akşam üstünün sarhoş muhabbeti martıyla

keman seslerini duymamışım baksana

ayağımda hafif ıslaklık

çınar ağacını da ıslatmışım kasıklarımda çatlarken alkolün ar damarı

kaçışmışlar börtü böcek ışıltılı bir nehir kayasına

ne kadim dosttur

o 

düşlerimde sabır taşım çatlar

lakin

ezberedir

ben unuturum

beni unuturum da

o gıyaben söyler 

yamacına toplar

bir kağıt gemiye yazılmış tüm notaları

merhametin en çılgın kılıcıyla keser kesiğimdekileri

hû

neredesin

babama çizdiğim o içsel yara asrıma çizdiğim tek şiiri

 tövbekar olsam ki

alkol akşamlarında ayın resmini çizdiğim

vurma yine boynuma

 kırıldı şah 

damarım

yaşlı mı yaşlı çınar rahlesine dayayıp son şiiri 

yapraklarını uçuştura uçuştura

muhtemel bir intihar akşamıydı

ay'ın resmini çizdiğim....