Vuslat

Uykumun İstanbul sokaklarında kaybolduğu
Ayın denize düştüğü ve dalgalarla oynarken
Uyuya kaldığı bir gece daha İstanbul da
Ellerime bir kalem tutuşturmuş
Sana derdimi anlatmak için yazdığım
Allaha ulaşmayan dualarıma karşılık
Seni sayfalara döktüğüm satırları okumasını istediğim
Vuslattan bir gece daha
Kaderimin kaçıncı dizesinde kavuşurum sana bilmem
Ama takatim kalmadı bu vakitsiz bekleyişe
Her gece aynı yalvarışım gökler de
Ve bir ümit doğan güneş kalbimde
Beklediğim dizeler geldi mi diye
Bağlanmayacaksın demiş ya şair körü körüne
Nasıl bağlanmayacaksın o gözlere
Nasıl bağlanmayayım o güzelliğe
Hayat akıp giderken onsuz bir yer de
Kolay mı sevdiğim den ayrı uyumak
Yıldızların ayı terk ettiği geceler de
Böyle bir gece işte yine
Ben almış elime kalemi
Dökerken kelimeleri
Ay dalgalarla avutuyor kendini
Usulca akıyor vakit
Kum saati gibi yavaş ve tane tane
Balıkçılar seferden dönüyor yine
Martılar peşine düşmüş teknelerin
Ayrılığı hatırlatıyor bana martılar
Senin gidişini
Benimse arkandan ağlayışımı
Ve gitme diye peşinde yalvarışlarımı