Yabancı

Aklım ve beynim birbirine yabancı
Ayar çekmeli ikisinden birine
Tenimse diyor:
Boşver sen onları, bende her şeyin ilacı
Kırk yıl yaşamışım iyi kötü
Her şey bana yabancı
Sevdiğim bütün kadınlar yabancı şimdi
Tüm eski dostlarım
Sırtımda hepsinin kamçı izi
Çocuğum bile yabancı bana
‘Naber George?' diyor ukalâ
Hanım bile diyor:
‘Seni artık tanıyamıyorum Murat' diye
Yalnız çok tanıdık geldi bana bu cümle
Artık hangi dizinin repliğiyse
Patron bile maaşı vermemek için tanımamazlıktan geliyor beni
Annem bile geçen dedi :
‘Benim senin gibi bir evlâdım yok' diye
Hatta geçen dikiz aynam sormasın mı
‘Buyurun birine mi bakmıştınız?' diye
Gölgem bile şikayetçi:
‘Ömrümü verdim şu adama, baksana düştüğümüz hallere'
Ben bile tanıyamıyorum kendimi
Zor çıkıyorum artık merdivenleri
Mahvetti şu sigara beni
Sahi sigara dedikte
Ters yakılan sigara gibiyim
Hemencecik söndürülen
Bilmiyorum en acılısından bir türküyle mi telef etsem
Yoksa bir şiirden mi atsam kendimi
Aşılamışlar sanki beni hüzne
Cildimde Güneş'in dudak izleri
Rüzgârdan hamile kalıp
Hüznün meyvelerini doğuruyorum
Dilimin içinde yırtılıyor kasvet
Neyse ki bir dua ile silerim tan vakti
Hatırâya sinen kahkaha ve ağlama birikintilerini
Koyu bir memnuniyet ritmi yayılır ruhumun arterlerine
Anlayacağın dostum
Bu dünya yabancı artık bana
Bu yaz gölgeler bile yabancı
Gölgeleri bile sinsi
Nerden geldi bilmiyorum
Sesimi boyayan bu ölüm hissi