Yağmur Kokulu Düşler

Zaman yağmur kokulu düşlerin esiriydi
Ve ben
Kum saatinin kollarında
Azaldıkça çoğalan sevginin nehri...


Uzak diyarların hasret dokunuşlu rüzgarı
Usulca yâr olur yaralı sineme
Saçlarım hazan sarısı
Savrulur her fırtınada sürüklenir dehlizlere.
Tutunacak ellerin de yok yanımda
Yıkılır üstüme semanın kandilleri
Kelimeler hüznü giydiğinden beri...


Ruhumu saran sessiz bir uğultu hicran
Ağlattı yetim yanlarımı
Düşecekti büktü dudaklarını
Yağmurun ağıtlı damlaları...
Gizledim sırrını gözyaşımın
Söylemedim geceye
Siyah bir inciden topladığımıı....


Bilmezdi hiç kimse düğümlenirken sızın
Kalbimin sana aşinalığını...


Her gidişin arafesinde
Sendelerken üşümüşlüğüm
Zemheri kırıklarını konuk eder can fanusunda
İncinir düşlerim
Mıhlanır yüreğimin hanesine
Sessizce gömerim seni
Nefesinin değdiği gamzelerime
Bu kaçıncı susturuşum bilmem
Öksüz dizelerimi
Kuytularıma derin bir ah düşer
Masum buğulu özlemlerimin
Yankılanır sen diye...



Sus kallır bir yanım
Bir yanım ansızın kopan vâveyla
Vuslatım dikenli güllerin esiri
Göç vakti kervansız kuşlar göçtü aşk bahçesinden
Küskündü nağmeleri.
Şimdi
Hüzün bakışlı kardelenler avutur
Mevsimsiz kışlarımda
Çorak sensizliğimi...

/Kütahya