Yağmurlu Şiir

delirmemek için 

yağmurlara giden suların

dönmemesi gibi geriye, 

bir vedaydın bana belki de.

henüz dinmemişti fırtınalar, 

baharın uzak olduğu dağ kıvrımlarında.

henüz ayaklanmamıştı 

yeşil gözlerini gözleyen örtüsüz topraklar

ve ben unutmuştum 

umutlanmamam gereken şeyleri...

aptallık işte.

sonra aşk

ceylanları kıskandıran ellerinle

bir nehir gibi uzayan saçlarınla

baktıkça sonsuzlaşan sesinle

gelinceye dek kalbimin 

yoksul mahallelerine.

sorsan 

sevmezdim ben de bu şehri

yazmazdım şiirleri böyle nafile

öpmezdim ruhunu

yokluğuna dokunur gibi

sonsuzluğun çıldırtan döngüsünde

bir vedaydın bana belki de

delirmemek için sensizlikte

nereye bir yağmur düşse şimdi

ıslanan sesim olur

ve sana dönmek ister aşk

beni öldürmeden önce.