Yakmışsın Meğer

Malumun trene baktığı gibi,
Sevdalı halime bakmışsın meğer.
Neron'un Roma'yı yaktığı gibi,
Vefalı kalbimi yakmışsın meğer.


Teşbihin hatası belli ki olmaz,
Can seven yüreğim illa ki solmaz,
Çekmekle bir canın çilesi dolmaz,
Sen dolu ruhumu sıkmışsın meğer.


Uğruna canımı feda ettikçe,
Yıllarım anlamsız geçip gittikçe,
Parlayan gönlümün feri bittikçe,
Kalbime pranga takmışsın meğer.


Sıkışıp kaldığım dar kara yerde;
Bahtıma sarılmış bir kara perde,
Hani mutlu geçen günlerim nerde?
Ömrüme kibrini çakmışsın meğer.


Gönlüme neşedir güneşli günler,
Dilimden dökülür cinaslı ünler,
Ölümden bin beter ateşli dünler;
Bağrıma zehrinle akmışsın meğer.