Yalnızlığım

Sokağım yağmura kucak açarken
Odama bir matem çöküyor, sessiz
Gözlerim ufukta uzaklaşırken
Varlığım aynamda hayat bulan giz
Sokağım yağmura kucak açarken

Dilimde bir türkü maziden kalan
Yağmurun altında bir başımayım
Ruhumda bir yer var sevdaya çalan
Sessiz bir ölümün kıyısındayım
Dilimde bir türkü maziden kalan

İnsan yığınları geçip giderken
Yaşadığım her şey bir yalan olur
Kederim geceye merhaba derken
Varlığım bir gölge gibi kaybolur
İnsan yığınları geçip giderken

Farkına varmaz hiç kalabalıklar
Günyüzü görmemiş menekşelerin
Aşina olduğum bir gece başlar
Lambaları söner bir bir evlerin
Farkına varmaz hiç kalabalıklar

Adımlar hızlanır evlere doğru
Tenha bir gecenin karanlığında
Koşuşur yollarda gece yağmuru
Kapanır yürekler düş sıcağında
Adımlar hızlanır evlere doğru

Gözyaşı öğütür her an her saat
Kederin başkenti olur bu şehir
Yürürüm yağmura geceye inat
İçimde bir yangın başlayıverir
Gözyaşı öğütür her an her saat