Yalnızlığıma Sarıldım Bu Akşam

Yalnızlığıma sarıldım bu akşam
yalandan bir türkü tuturdum,
ellerimde kırılmış binlerce umut
yıkılmış binlerce hayel..
sevdam içim de bıçak gibi ,
dudağımda yalan bir gülücük..
yalandan bir öpücük
acımdan gözüm dönmüş
yokluğundan gündüzüme küsmüş..
güneşi düşman bellemiş ,
bu beden artık benim
kan kırmızı gecede

Yalnızlığıma sarıldım bu akşam,
Yatağım tabuttum oldu.
Çarşaflarım kefenim oldu
Kan kırmızısı gecede..
Akşamlar yok oldu..
Miskin bedenim sensizliğe doydu.
Gel artık be adam gel !
Sonunu da ben buldum,
Gecenin koynunda..
Sonunda sen oldun,
Damla Damla..

Yalnızlığıma sarıldım bu akşam,
karanlığın içinden kurtarmıştı onu,
girdabın koyusundan kurtarmıştı,
gözlerinde deryanın en sitemi,
ellerinde acının en büyüğü..
masumdu oysaki..
tek kelimeyli sancılıydı..
buruktu ama onunda acısı vardı,
onunda sitemi vardı dünyaya..
yosun tutmuştu gözyaşları..
umuduna merdiven dayamıştı
yorgununluğun verdiği acıyla.
.
yalnızlığıma sarılacağım bu akşam
Uzaklardan gelecek sesim
Sonbahar gibi acı yatarken..
Ne olduğunu bile anlamıycaksın,
Hırsız gibi kaçacaksın polisden,
Mahşer günü geldiğinde,
Hesap veremeyeceksin.
Sonbahar gibi
Şiddetli olacak ağrıların
Ve sen kaybolacaksın yalnızlığın sırtında.

Yalnızlığıma sarıldım bu akşam
Matemine döneceksin beklide.
Bulutlara bakamayacaksın masumluklarına.
Daha dün gibi gelecek ayrılık,
Daha sen gibi.
Yağmura tutunurdun saklanırdın arkasında..
Sobelemeye mecalin olmazdı,
Ebe olmayaysa hiç !
Rıhtıma sarılacaksın o vakit,
Liman arayacaksın ya da koy..
Bulabilcek misin beni.
Bulabilcek misin bedenimi
Bak sana bu son şiirim,
Son mısralarım..