Yalnızlığın Sesidir Sessizlik

Bir bekleyişimin daha katili olurken sensizlik
Pişmanlığımla yıkanır inanmışlığım yanaklarımda
Ve pas tutar sana sakladığım senli mısralar
Gün batımı rengine düşen sonbahar sokaklarında

Vazgeçişlerim,
Kırık bir dalın kırgınlığını bırakır
Metal yorgunluğundaki umutlarıma
Sararmış yaprakların mevsimini düşürür
Adını sessizliğinle koyduğun yalnızlığıma
Gün olmaya yanan gecenin
Alevini söndürür sele teslim olan gözlerimde
Gölgem bile ıslak düşlerimle

Rakıya katılan suyun sarhoşluğu
Çatlak bir bardağın
Dudağa olan ihaneti var
Geri dönüş adımlarımda

Rüzgârla gelen dudakların
Doldurduğu vakit avuçlarımdaki boşluğu
Gözlerinin gölgesi düşer tüm karamsarlığıma
Ve bir ay tutulur yüreğimde
Dolunay büyüklüğünde.