Yalnızlık

Damla damla, çisil çisil gözyaşların,
Sessiz hüzünlere yıkar yalnızlığını.
Sen. Eskilerden, eski bir çıban!
Ben, yorgun bir ırmak;
Rengi büyür boş odalarda,
Puslu aynada gözü yaşlı bir adam!
Alıp götürmüş seneleri bir bir,
Kokunun, rüzgârın, ışığın...
Kül rengi zamanlardır şimdi;
Sana dair ne varsa,
Bir şiir kadar ürkek,
Bir şair kadar kırılgan,
Hicranı vurur eşiğine yağmurların...