Yandı Yürek Çırası

Dağda yanan ateşten
Kopan bir top yalazın,
Balacan dileklerle
Sonsuza sunulması;
Buğulu bakışlarda
Görüntü yanılması !..?
Aslı nurdan yumak ya,
Çoban çerağı sandık ...



İçten içe yanmaktı
Çocuğun geleceği;
Gecelerin koynunda
İplik iplik bükülen,
Her fikir nöbetinde
Yüreğinden sökülen,
Alnından dışa vurup
Domur domur dökülen,
İşte o nur yumaktı,
Hayat, izinden aktı ...



Gece mi çocuklaştı,
Karanlık mı büzüldü ?..!
Ay ışığında dere,
İnce gümüş bir çizgi,
Sularında dillenen
Parıltılı ön sezgi,
Oyun, gerçek arası
Taş köprüde çözüldü;
Siyim siyim üzüldü
Karanlığın karası !..?



Dostlar, bana değmeyin,
Yandı yürek çırası,
Taa burası, burası !..