Yangınla Harlanan Aşkın Hücresindeyim

O yangınla harlanan aşk hücresinde
Dilimde bir bulutun yorgun ıslığı
Hayallerini atıyor ateşe kadın
Usunda sevdaya dair sorular
Göğsünün derinlerinde yalnızlık
Umutlar kaynatıyor aşkın tenceresinde

Duvarda huzursuz bir saatin sesi
Dil umarsız geçmişin tesellisinde
Çığlıklar sürüyor göğsüne anlar
Üşümüş cemreleri sayıyor çocuklar
Mor dağlarla sevişiyor bir adam
Gökte düş, suda öpüş, toprakta hazin gülüş

Hırçın nehirler de döner bir gün geriye
Ateşle su sevişir özgür ovalarda
Özlem ekilir kımıltısız dağlara
Yürekteki anlamsız kavgalar biter
Sıyrılır umarsız gövdemizden ten
Susar gün, soyunur gece gönlümüzde
Birleşir bedenlerimiz vuslat denilen ölümle