Yanımdayken De Özlerdim Seni

Yanımdayken de özlerdim seni bilirdin,
Gözlerim gözlerine bakarken,
Ellerim ellerini tutarken de özlerdim seni

Yanımda olmadığın gecelerde gökyüzüne benzetirdim seni,
İçinde ben olurdum, tane tane dağılırdım yokluğunda,
Parça parça dağılırdım, bir araya hiç gelemezdim.

Öyle özlerdim ki seni, özlemden öte,
İçimi yakan, güneşten sıcak bakışını,
Yüreğimi titreten sarılmalarını,
Konuşurken bile beni benden alan sözlerini özlerdim.

Yanımdayken de özlerdim seni bilirdin,
Göz menzilim den uzaklaştığın her adımda,
İçimde hissederdim yokluğunu,
Yokluğun vururdu kıyılarıma,
Her vuruşta bir parça kopardı içimden.
Her parçada akardı yaşlar gözlerimden.

Öyle özlerdim ki seni, özlemden öte,
Odamdaki o sigara kokusunu duvarlardan silen,
İçimi ferahlatan, kelimelere sığmayan,
Özlemini dindiren kokunu özledim.

Şimdi sen yoksun,
İçimde bir umut vuslata dair,
Adını yazdım ayyaş gecelere,
Belki okursun diye,
Nakış nakış seni işledim dağlara tepelere,
Belki görürsün diye.

Artık yoruldum,
Karanlıkta aramaktan seni,
Gecelere yazmaktan,
Yastığa sinmiş Kokunu çekmekten,
Tane tane ayrılıp dağılmaktan,

Anladım, gelmeyeceksin,
Belkide artık bana hiç gülmeyeceksin,
Son defa sarılmayacak,
Belkide hiç konuşmayacaksın.

Artık yoruldum ve ilk defa gücüm kalmadı özlemekten seni,
İlk defa bu kadar küskünüm sensiz geçen gecelere,
İlk defa soldum güller gibi,
Ve ilk defa suskunum resimler gibi.

Alı koyuyor beni hayattan sensizlik nöbetleri,
Alı koyuyor özlemekten özlemin acısı,

Şimdi diyorum tam da şimdi,
Yanımdayken de özlediğim gelemeyecek iken geri,
Hazır yorgun düşmüşken özleminden,
Hazır küskün iken gecelere,
Suskun iken kelimelere,
Çek hayatın pimini,
Patlat gitsin içinde birikenleri.
Yapamıyorum..
İçimde bir umut vuslata dair;
Ya dönerse?
Ben yine aynı gecenin altında bekliyorum özlediğim seni.

Ramazan Teke