"Yar" Olmalı İnsan

Yaşlar bir bir yastığıma damladı.
Bu sefer kimse engel olmaya çalışmadı
Biraz daha, biraz daha canımı acıttı,
Ve sonunda dayanamadı..

Yürek bu bir yere kadar gider.
Elbet acılar bir gün biter.
Belki ölmeden bir gün önce belki ölünce, ama kesin geçer.
O zamanda Durmaz kimse, herkes gider.

Canın acır, boğazın düğümlenir, nefesin daralır, bir yudum sudur ilacın ama gelmez.
Gözünden yaşlar akar, yanaklarından süzülür gider, tek bir dokunuş yeter ama kimse dokunmaz.
Sesin kısılır, yüreğin sıkışır, tek bir el gerekir uzanmaya ama uzatan olmaz.
Kapılar açılır, herkes ardına dizilir, gücün kalmamıştır bir adım atmaya dermanın kalmaz.

Bir gün dokunuşuyla,
Bir gün eline uzanışıyla,
Bir gün bir damla suyla,
Bir ömür yanında duruşuyla...

Aşktan öte sevdadan öte varlığınla birleşmeye yar olmalı insana..