Yaşam

gecenin ayazı düşüyor başıma,
kimse yok ortalıkta..
gündüzü arıyorum köşe bucak,
bu zifiri karanlıkta..
ama biliyorum gündüz çok yakın bana,
zor olsa da aydınlığa kavuşmam,
imkansız görmedim asla..
bazen fırtınam oldu, bazen sağanak,
bazen hava açacak gibi oldu,
sonra kapandı,
yıldırımlar düştü üstüme,
parçalandım sandım..
ama sanarken de aslında yaşıyordum..
yolum uzundu, sonunu görmesem de biliyordum.
baharı da görecektim yazı da..
kış bitecekti elbet bir gün...
sıkı sıkı tuttum yüreğimi,
yalnız değildi,
ben vardım...
yürümeye devam ettim usul usul,
hala havada asılı duran umutlarımla...
umudu aldım yanıma,
bana eşlik edecekti, bu uzun yolda...