Yasemin

O, işte Yasemin’di

Henüz on sekizinde

Cansız bedeni şimdi

Ağaç tabut içinde

Bir yanda o tabutun

Gıcırtı nağmeleri

Öbür yanda bulutun

Korkunç gürlemeleri

Beride ağıt yakan

Yüreği yanık ana

Gözlerinden yaş akan

Küçük kardeşi Suna

Babasının koluna

Girmiş iki ihtiyar

Teselli verip ona

Sabret takdir! Diyorlar

Zira iki çocuktan

Birisiydi Yasemin

Hem çok zeki, çalışkan

Hem de güzel ve şirin

Lise ikiye kadar

Okul birincisiydi

Lâkin ona son yıllar

Ölüm habercisiydi

Düşmüştü tuzağına

Eroin illetinin

Yaklaştıkça ağına

Ölümün heybetinin

Bir mum gibi eriyip

Bitiyordu âdeta

Sık sık krize girip

Kıvranırdı ve hatta

Tedarik etmek için

Kahrolası zehiri

Hırsızlığın, kap-kaçın

Dahi oldu esiri

Nihayet damarına

Yüksek dozda eroin

Zerk edince canına

Kastetmişti Yasemin.