Yavan Kaldım Şu Rüveyda Sevdamda

Şimdi senindir meydan
benim içimde küflensin
içine düştüğüm zindan...

ellerimde yılgınlıklarım
suskunluklarım
başı bozuk satırlarım
ellerimde
son geceden kalma kâbuslarım
!
ardımda diz boyu
sana uyanışlarım
ardımda pişmanlıklarım
ahlarım
aldanışlarım
yavan kalışlarım...

Şimdi senindir meydan
benim ömrümden gitmesin
sana yalan gelen bu rüveyda sevdam...

alnımda yazgımın sen çizgisi
bağrımda ağıtlarımın o yorgun sesi
ayaklarımda adımlarımın sen gidişi
!
günlerdir susuyorum yâr
kendime öfkeleri kusuyorum
unutuyorum herşeyi
unutamıyorum
atamıyorum içimden
bir seni
bir de meftun olduğum gözlerini
...

(bana düş yorgunu bir zamanı bırak belki aklanırım / bu kara sevda nasılsa sana uzak ben yine gözlerine saklanırım!)

?:?:?